ಮಾನವರು, ದಾನವರು, ದೇವಮಾನವರು ಎಂಬಂತೆ ವಿಭಜಿಸಲಾದ ಈ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ದೇವಮಾನವರು ಎಂಬವರು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಮಾನವೀಯತೆ, ದಯೆ, ನೀತಿ, ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಮೂರ್ತೀಮಂತ ರೂಪವಂತುಗಳು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರಬೇಕು:
1. ದಯಾ ಮತ್ತು ಕರುಣೆ:
ದೇವಮಾನವರು ಹೃದಯವಂತರು. ಅವರು ಬಡವರು, ದುಃಖಿತರು, ಅಪಾಯದಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರತಿ ಜೀವಿಯಲ್ಲಿ ದೇವರನ್ನು ಕಾಣುವ ದೃಷ್ಟಿಕೋಣ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
2. ನೀತಿ ಮತ್ತು ಧರ್ಮಪಾಲನೆ:
ದೇವಮಾನವರು ಸದಾ ಸತ್ಯ, ಧರ್ಮ, ಶಿಷ್ಟಾಚಾರ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಮಾತು, ನಡೆ, ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ನೀತಿಯ ಛಾಯೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ.
3. ಅಹಂಕಾರವಿಲ್ಲದ ಸೇವಾಭಾವನೆ:
ಅವರು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸೇವೆಯನ್ನು ಜಾಹೀರಾತಿಗಾಗಿ ಅಥವಾ ಖ್ಯಾತಿಗಾಗಿ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹಿತಕ್ಕಾಗಿ, ಒಳ್ಳೆಯದಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆತ್ಮಸ್ವಾರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಉದ್ದೇಶ ಅವರನ್ನು ದೇವಮಾನವರೆಂದು ಗುರುತಿಸಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.
4. ಕ್ಷಮಾಶೀಲತೆ:
ದೇವಮಾನವರು ದೋಷ ಕಂಡು ಶಸ್ತ್ರ ಹಿಡಿಯುವವರಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಕ್ಷಮೆಯೆಂಬ ಶಸ್ತ್ರದಿಂದ ಇತರರನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ತಮಗೆ ಅಪಮಾನವಾದರೂ ಸಹ ಉದಾರ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾರೆ.
5. ವಚನ-ಕರ್ಮ-ಚಿತ್ತ ಶುದ್ಧತೆ:
ಅವರು ಮಾತನಾಡುವ ಮಾತುಗಳು ತೀಕ್ಷ್ಣವಲ್ಲ, ಮೃದು; ಅವರು ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಯಗಳು ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತವೆ; ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ನಿರ್ಲೋಭ, ನಿರ್ಭಯ, ನಿರಾಕ್ರೋಶವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
6. ಸರ್ವಜೀವಿ ಸಮಭಾವನೆ:
ದೇವಮಾನವರು ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ, ವರ್ಗ, ಪಂಗಡವನ್ನು ಗಮನಿಸದೆ ಎಲ್ಲರ ಮೇಲೂ ಸಮಾನ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಗೌರವವಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಒಬ್ಬದೇ ಕುಟುಂಬವೆಂದು ನೋಡುವ ಮಹಾನ್ ದೃಷ್ಟಿಕೋಣ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
7. ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗದ ಮಾದರಿ:
ದೇವಮಾನವರು ಶಾಂತಿಯ ದೂತರು. ಅವರಿಗೆ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡುವುದು ಖುಷಿಯ ವಿಷಯ. ಅವರು ತನ್ನ ಸುಖಕ್ಕಿಂತ ಇತರರ ಸುಖವನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಸಾರಾಂಶವಾಗಿ, ದೇವಮಾನವರು ಎಂದರೆ ದೇವರು ತಾನೇ ಮಾನವನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಿದ ಮಹಾತ್ಮರು. ಅವರು ಇತರರಿಗೆ ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿ, ಬೆಳಕಾಗಿ, ದಾರಿದೀಪವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಅಂತಹವರ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಯಾವತ್ತೂ ಇರುತ್ತದೆ.
“ಮನುಷ್ಯರಾಗುವುದು ಸುಲಭ, ದೇವಮಾನವರಾಗುವುದು ಯೋಗ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಯತ್ನವಿರಲಿ.”